Beer op de weg!

Inmiddels zijn we onderweg naar Washington DC, en tegen de tijd dat dit stukje af is zijn we daar denk ik wel (klopt, het is nu een dag later). Maar om weer even verder te gaan waar we gebleven waren, gaan we terug naar Mobile in Alabama. Daar zijn we naar het Mardi Gras (carnaval) museum geweest. Toen we binnenkwamen konden we aansluiten bij een rondleiding die net begonnen was. Het was wel een grappig museum, de rondleiding maakte het wel interessanter. Ik denk dat we er anders in een kwartiertje wel doorheen waren geweest, maar de rondleiding duurde ruim 1,5 uur. Was wel een beetje lang. Ze hadden er meerdere outfits met enorme slepen van de lokale soort van carnavalsprins en -prinses, na de tiende enorme sleep werd het toch een beetje minder spannend. Het waren wel echt enorme slepen, er was er ook eentje die zo zwaar was dat ze er een band met wieltjes in hadden gezet. Onderweg naar New Orleans hebben we nog wat geshopt, want we wilden voor Ronalds verjaardag naar een wat chiquer restaurant gaan, waar ze een dresscode hadden. En die dresscode was niet afritsbroek, sneakers en een t shirt, dus hadden we daar wat anders voor nodig. Aangezien we in Peru ook naar een restaurant gaan waar sneakers misschien niet zo heel gepast zijn, vonden we het wel nuttig om iets te kopen.

New Orleans

De eerste dag in New Orleans begonnen we met een wandeltour door de stad. Het was warm, maar stilstaan deden we gelukkig vooral in de schaduw. Het was een leuke manier om wat meer over de stad te weten te komen. Na deze wandeltour hebben we zelf nog wat doorgewandeld, onder andere een stukje langs de Mississippi. Nu was de Mississippi gewoon een grote rivier, en daarmee is de Mississippi niet per se het noemen waard in dit stukje. Maar ik vind Mississippi een leuk woord om te typen. Maar tot zo ver de Mississippi. ‘s Avonds hebben we een berg oesters gegeten, een lokale specialiteit. Daarnaast hebben ze heel veel dingen met rivierkreeftjes. De zuidelijke specialiteiten zijn wel een welkome afwisseling op de ‘standaard’ amerikaanse keuken (hamburgers en pizza). Niet dat we echt elke dag hamburger of pizza eten, maar het is wel het makkelijkst te vinden (en de hamburgers zijn meestal ook een goede keus). Na het eten kwamen we op straat een bandje tegen waar we even hebben staan kijken.

De volgende dag was Ronalds verjaardag! Heel feestelijk (niet echt) gingen we naar het National World War II museum. Het museum is nog niet zo oud, volgens mij geopend in 2013 (maar kan ook een paar jaar eerder zijn). Het was een mooi museum, interessant om een ander perspectief op gebeurtenissen uit de Tweede Wereldoorlog te zien. Dat perspectief was wel vooral: “wij zijn de besten, niemand is beter, wij zijn heel goed” (en andere variaties daarop), maar we waren in Amerika, dus dat was niet geheel onverwacht. Na het museum hebben we een taartje gezocht (en gevonden), want het was immers Ronalds verjaardag. De taart was een flink stuk, dus hebben we het maar lunch genoemd, aangezien het al tegen drie uur was en we al om 6 uur zouden gaan eten. Het eten was erg lekker, we hadden 6 gangen met bijpassende wijnen. We hebben wel nog nooit zo snel zoveel gangen achter elkaar gehad. Waar je in Nederland toch wel kan verwachten een groot deel van de avond bezig te zijn met eten, gingen de gangen hier vrij snel achter elkaar door. Alle restaurants waar we in Amerika geweest zijn, zijn wel heel snel, maar het had van mij wel ietsje relaxter gemogen. De volgende shift was om half 9, dus toen waren wij klaar. Het was allemaal heel erg lekker, en Ronald kreeg ballonnen op tafel (daar hadden ze een speciale standaard voor) en bij het toetje een kaarsje op het bord en een verjaardagsmuts. Dat was wel de eerste sinds ergens op de basisschool.

Natchez trace parkway

Na New Orleans vertrokken we in de richting van Natchez. Onderweg hebben we de Whitney Plantation bezocht. Hier hadden we een interessante rondleiding over het slavernijverleden. Daarna reden we door over de Natchez trace parkway, een weg door bosrijk gebied. De weg gaat (ongeveer) de route die vroeger te voet / met paard en wagen door het gebied werd afgelegd. Op een aantal punten kon je nog een stuk van het oude pad zien en er waren veel stopjes met korte wandelingen en uitzichtpunten. De volgende dag vervolgden we onze weg op de Natchez trace parkway waar we de eerste dag een klein stukje van hadden gereden. Dit was dus een dag vol bos, beetje wandelen, uitzicht en nog meer bos. We sliepen een eindje onder Nashville, wat de bestemming voor de volgende dag was.

In Nashville hebben we eerst twee rondjes centrum gedaan voordat we een (betaalbare) parkeerplaats hadden gevonden. Daarna hebben we een beetje rondgelopen en vanaf de voetgangersbrug het uitzicht op de stad bekeken. We hebben ergens gegeten waar ook live muziek was en daarna nog een rondje gelopen langs de vele barretjes/restaurants met live muziek.

Chattanooga

Na Nashville reden we in de richting van Chattanooga, waarbij we (ongeveer) langs de Jack Daniels distillery zouden komen. Het lukte de avond vantevoren niet meer om voor de volgende dag te reserveren, maar na lang in de rij staan konden we een uur later met een tour mee. Het dorpje draait ongeveer op de mensen die moeten wachten op een tour. Rond het dorpsplein waren allemaal kleine souvenirwinkeltjes. Het was inmiddels rond twaalf uur, dus we hebben ook meteen geluncht. Met een broodje pulled pork, dat meer pulled pork met een beetje brood eromheen was.

De tour door de distillery leuk, we gingen van het begin tot het eind het proces van whisky maken langs. Aan het eind van de tour hadden we nog een proeverij van een aantal bijzondere whisky’s. Ik had nog nooit whiskey op, en bij de eerste dacht ik dat de kans dat ik na die vijf proefglaasjes nog veel whiskey zou drinken klein was. Maar het werd na die eerste wel beter, hoewel whiskey nog niet mijn nieuwe favoriete drankje is. Het was wel leuk om de verschillen te proeven.

Onderweg naar Chattanooga kwamen we langs een bord van een winery, die ‘lookout winery’ heette. We reden toen net langs een groot meer, dus dat uitzicht zou inderdaad wel mooi kunnen zijn. Ze bleken ook pizza’s te maken, dus gingen we in de avond heen om een hapje te eten. De wijnen waren niet zo heel lekker vonden wij, maar de pizza maakte dat gelukkig wel weer goed.

De volgende dag belandden we onderweg naar Chattanooga battlefield (civil war) op een heuvel/berg waar ook een slag plaats had gevonden. Een strategische plek, want hooggelegen, dus ook een mooi uitzicht. Bij het Chickamauga en Chattanooga military park (een hele mond vol), waar we eigenlijk bedoeld hadden heen te gaan, hebben we een film gekeken over de gevechten die daar tijdens de civil war plaats hebben gevonden. Daarna hebben we de route die door het gebied gemaakt was gereden, waarbij je langs een aantal plaatsen komt waar tijdens de civil war gevochten is. Er stonden borden met informatie over welk leger daar wanneer, hoe lang, met hoeveel, wat gedaan had en hoe dat gegaan was (dead, missing, wounded).

Great Smokey Mountains - Beren!

Na Chattanooga reden we door naar Gatlinburg, wat tegen het Great Smoky Mountains National park aan ligt. Daar kwamen we in het begin van de middag aan, dus besloten we nog ‘even’ een wandelingetje te doen. Drie uur later waren we weer terug van onze wandeling naar de rainbow falls. Er viel wel wat water (niet heel veel) en die regenboog hebben we gemist, maar het was wel een mooie wandeling.

De volgende ochtend ging de wekker heel erg vroeg. Op woensdag en zaterdag is een mooie route in het park tot 10 uur afgesloten voor autoverkeer, en kan je er leuk fietsen. Er zijn fietsen te huur bij het begin van het rondje van ongeveer 18 km. Maar dan moet je dus wel om 10 uur klaar zijn, en de fietsen kunnen uitverkocht/uitverhuurt/op raken. En het was bijna een uur rijden. Maar we waren er rond kwart over zeven en er waren nog fietsen, dus we konden op pad. Omdat het aangeschreven stond als een leuk fietsrondje, had ik verwacht dat het wel ongeveer plat zou zijn. Dat was niet zo, maar het bleef bij heuveltjes. Zo lang we nog (net aan) lopende mensen inhaalden, bleven we lekker doorpeddelen in de eerste versnelling. In het gebied zijn ook beren, maar je moet wel een beetje geluk hebben om er eentje te spotten. Maar op een gegeven moment zag Ronald er eentje liggen achter een boom! Toen we stopten zagen we dat de beer wat aan het bewegen was en wat door het bos liep, om vervolgens de weg over te steken. We hebben dus (op gepaste afstand) de beer heel goed kunnen zien. We stonden er ook niet in ons eentje, dus het was ook niet eng ofzo. De beer leek ons totaal niet boeiend te vinden en ging aan de andere kant van de weg weer verder met eten zoeken (bessen enzo, geen mensen dus). Na ons fietsrondje en even wat eten bij de auto, gingen we weer een stuk lopen. We hadden nu een wat langer rondje bedacht dan naar de rainbow falls, want het was immers nog vroeg. Tijdens de wandeling van ongeveer 14 kilometer (best een eind, en ook best veel omhoog) hebben we nog een beer gezien. Een wat kleinere deze keer, waardoor ik het een beetje spannend vond omdat we geen moederbeer zagen. En je moet vooral niet tussen de moederbeer en haar jong in gaan staan, maar dat gaat wat lastig als je de locatie van een van de twee niet weet. Ronald denkt dat de beer niet zo klein was als we in eerste instantie dachten, dus gewoon een wat jongere beer (zonder beschermende moeder in de buurt). Het was leuk om nog een beer te zien, maar wel ietsje minder relaxt dan de eerste keer. De beren waren trouwens zwarte beren.

De volgende dag hebben we wat minder ambitieus gewandeld (spierpijn, blaar op een teen). We zijn wel nog naar een aantal uitzichtpunten geweest, waar we een mooi uitzicht op de Great Smokey Mountains hadden.

Vervolgens gingen we door richting Asheville, wat aan de andere kant van het Great Smokey Mountains gebied ligt. Maar daarover en verder in het volgende stukje meer!